Hoe je lichaam de waarheid fluistert terwijl jij nog “het valt wel mee” roept

Je zenuwstelstel: Het stille alarmsysteem dat je niet kunt wegademen

Je kent het wel. Je zegt tegen jezelf: “Joh, niks aan de hand. Alles onder controle.”
Maar ondertussen staan je schouders zo hoog dat het bijna nieuwe oorbellen lijken, klinkt je adem als een licht oververhitte chihuahua en bonkt je hart alsof je op het punt staat een sprint te trekken… terwijl je alleen maar naar je inbox kijkt.
Welkom in de wondere wereld van je zenuwstelsel!

Dat ding is sneller dan je gedachten, gevoeliger dan je schoonmoeder en totaal ongeïnteresseerd in je logica.
Het scant de hele dag door: veilig of niet veilig? ontspannen of paraat? vechten of vluchten?
En dat allemaal nog vóórdat jij überhaupt bedenkt waar je yogamat ligt.

Het probleem is: wij leven vooral boven de nek.
We zijn wandelende koppoters.
Analyserend, relativerend, rationaliserend… terwijl ons lijf állang doorheeft wat er speelt.
En eerlijk? Je zenuwstelsel heeft meestal gelijk. Het is irritant accuraat.

Als dat systeem te lang aan blijft staan, krijg je van die typische adulting-bijwerkingen:

- Je slaapt, maar rust niet uit.

- Je ademt, maar oppervlakkig.

- Je functioneert, maar voelt niks.

(Zet rustig wat vinkjes. Niemand kijkt mee.)

Yoga helpt niet om dat systeem magisch uit te zetten.
Was het maar een dim-knop: standje rustig ademen en je belastingaangifte zonder stress doen.
Maar wat yoga wél doet, is je terugbrengen naar de plek waar je kunt luisteren.

Luisteren naar het moment waarop je merkt: ah, ik zit weer in de overlevingsmodus.
En dan niet harder duwen. Niet meer je best doen.
Maar zachter worden.
Zachter ademen. Zachter aanwezig zijn. Zachter reageren op jezelf.

Soms zit het verschil in drie keer dieper ademen.
Of een vooroverbuiging die net iets langer duurt.
Of een moment waarop je even niets hoeft, niet presteren, niet vooruit, niet perfect.

Dan leert je lijf iets belangrijks:
Dat het veilig is om te ontspannen.
Dat je niet alles hoeft op te lossen voordat je mag rusten.
Dat 'zijn' óók een werkwoord is, misschien wel het beste die er is :)

Relax, lach & blijf vooral genieten,

Sandy