“Online Yoga? Ik dacht: Nee.”

Goed. Daar moest ik dus echt even overheen stappen: een deel van mijn yogaopleiding zou online zijn.
Online yoga? Dat voelde voor mij als pindakaas met augurk. Best allebei lekker, maar samen? Nee dank je.

Maar eerlijk is eerlijk: dat zegt vooral iets over mij. Over hoe snel ik afgeleid raak door alles wat beweegt in huis. Binnenstormende huisgenoten, katten met aandachtstekort, en stofnesten die ineens precies zichtbaar worden tijdens een zonnegroet. Alsof ze willen zeggen: “Hoi, jij hier? Heb je je stofzuiger al geappt?”

Mijn eerste uitdaging diende zich dus meteen aan: leren focussen in mijn eigen woonkamer.
En hoewel ik yogi-matig best wat papieren wijsheid paraat heb (zoals: “uitdagingen zijn cadeautjes in lelijke verpakkingen”), voelde het toch vooral als een test.
Een test in loslaten. Niet van de stofnesten, wel van mijn ideeën over hoe yoga zou moeten zijn.

Want ja, ik wilde deze opleiding doen. Omdat ik mijn eigen beoefening wilde verdiepen. Omdat ik wil leren lesgeven. En vooral: omdat ik yoga steeds meer zie als iets dat je niet doet, maar bent. En daar hoort blijkbaar ook bij dat je jezelf opraapt, je mat uitrolt, en gewoon begint. Oók als het op je eigen vloer is, tussen de planten, katten en kruimels.

Dus ik begon.
Bij het begin. Les 1. In mijn huiskamer.
En wát er toen gebeurde… vertel ik je volgende keer.

NamastEva
-xoxo-