Black Friday. De dag waarop de westerse wereld besluit dat we collectief nog iets missen. Iets materieels. Iets glimmends. Iets dat ons leven op wonderbaarlijke wijze compleet maakt. En ik? Ik balanceer tussen Sandy de consument die naar korting hunkert en Sandy de ondernemer die stilletjes hoopt op een gezonde omzet.
De eerste scheuren in mijn principes
Ik beweer al jaren dat ik kritisch ben op dat hele Black Friday circus. De koopdruk. De schreeuwerige mails. De aanbiedingen die ruiken naar paniekmarketing. Maar zodra de eerste previews mijn mailbox binnen dwarrelen, gebeurt er iets. Mijn wijsheid laat een klein kuchje horen. Mijn vingertop zweeft boven de delete-knop. En toch. Toch kijk ik. Toch voel ik iets tintelen. Alsof mijn innerlijke koopchakra fluistert: misschien zit er iets tussen wat je toch al ging kopen. Niet zen. Wel eerlijk.
Er wonen 2 Sandy’s in mijn hoofd
Er wonen twee Sandy’s in mijn hoofd. Ze hebben geen kamerindeling afgesproken en praten steevast door elkaar heen.
Sandy de consument vindt dat elk mens universeel recht heeft op korting. Liefst veel. Liefst nu. Liefst op alles wat ze anders toch al in haar winkelmandje had gegooid. Sandy de ondernemer zegt: eerlijk is eerlijk, een omzetboost voelt toch ook wel erg fijn. Soms bijna spiritueel. Of is dat gewoon de verkopers-high? En zo zit ik daar dan. Blik vooruit, principes in de knoop.
Een binnenwereld vol tegenstrijdigheden
Want ja, ik ben kritisch. Echt kritisch. De hysterie. De rinkelende percentages. De wereld die denkt dat het nu of nooit is voor een nieuwe airfryer. Maar ik ben óók degene die op vrijdagavond om half elf met een kop thee op de bank zit en denkt: wat fijn dat zoveel yogi’s vandaag gebruik hebben gemaakt van mijn eigen aanbod.
Daar heb je het. Mijn binnenwereld is eigenlijk een conferencecall van tegenstrijdigheden.
Afbrokkelende overtuigingen
Black Friday maakt dat allemaal zichtbaar. Intenties die schuiven. Principes die afbrokkelen. Morele overtuigingen die zacht smelten als een blokje ghee in een warme pan.
En toch. Met de YOGAcademy doen we wel mee. Maar op onze eigen manier. Geen zinloze impulsaankopen die je wervelkolom niet vooruithelpen. Geen lokkertjes die vooral je ego voeden. Alleen acties waar mensen echt iets aan hebben. Iets dat je ontwikkeling ondersteunt. Iets waar je over een jaar nog steeds dankbaar voor bent.
De ondernemer in mij fluistert terug
Maar goed. Dan komt Sandy de ondernemer weer even buurten. Die zegt dat een actie soms ook gewoon prettig is voor de omzet. Dat een ondernemer heus mag hopen op iets wat lijkt op een dertiende maand. En dat ondernemers sowieso een apart slag volk zijn. Ze werken gerust tachtig uur per week voor een gevoel van vrijheid, terwijl ze daarmee vooral bewijzen dat loondienst eigenlijk helemaal niet zo beperkend was.
Gezicht als splitscreen
Ondertussen zit ik met één oog te kijken of mijn favoriete serum al voor vijftig procent wordt gedropt.
Terwijl de ondernemer in mij tegelijkertijd het dashboard blijft verversen alsof ik aandelen heb in mijn eigen scholarships.
Mijn gezicht als splitscreen. Een wonder dat mijn wimpers nog dezelfde kant op wijzen.
Maar uiteindelijk glimlacht de ondernemer in mij mild. Want deze actie klopt.
Ze helpt echt. Ze brengt mensen verder op hun yogapad.
En dat is precies de balans waar ik mee kan leven.
Relax, lach & blijf vooral genieten,
Sandy
