Hoe 'heurt' het eigenlijk, aan yoga doen?
En dan zie je háár
Je ligt op je mat.
Of nou ja, je doet een dappere poging.
Als een menselijk wasrek bungel je ergens tussen rechtop zitten en instorten
Je hamstrings smeken om genade.
En dan zie je háár.
Die twintiger in het matchende setje.
Neus op haar kniën.
Biologisch rubber onder haar billen.
Zen all over the place.
De grote vergelijkshow
Want op de mat gebeurt wat daarbuiten ook gebeurt.
Vergelijken.
Zij doet het beter.
Zij is beter.
Die vrouw die áltijd in balans is.
Die vriend die weer op wereldreis is terwijl jij voor de vierde keer 'iets met communicatie' probeert.
En die buurvrouw die nog nét iets dieper buigt – alsof ze in haar vrije tijd professioneel elastiek is.
De innerlijke fluisteraar
En dan die stem.
Je weet wel. Die zachte saboteur die zegt:
"Waarom lukt het jou nou nooit gewoon?"
Mag dit eigenlijk wel?
Zuchten? Trillen?
Ogen open houden in Savasana?
Mag je gewoon zijn wie je bent, met mascara op je kin en een label uit je shirt?
Spiegeltje, spiegeltje...
Misschien is dát het wel.
Yoga is geen prestatie. Geen wedstrijd.
Het is een spiegel.
En soms laat die zien dat je jezelf een beetje kwijt bent.
In het beeld van de ander.
Het meest moedige dat je kunt doen?
Niet die perfecte houding.
Maar jezelf weer terugvinden tussen alle ruis.
Weer landen in je eigen lijf, precies zoals het nu is.
Een lijf dat vooroverbuigen vooral ziet als onpraktische acrobatiek.
En een shirt dat kriebelt op rare plekken.
Laat haar maar lekker buigen
Jij blijft gewoon hier.
Op jouw mat.
In jouw lijf.
Niet perfect. Wel echt.
Want achter dat serene yogahoofd zit óók gewoon iemand met twijfels.
En misschien óók mascara op plekken waar het niet hoort.
Net als jij.
Relax, lach & blijf vooral genieten,
Sandy.
