Zo, daar ben ik weer. De eerste online yogales smaakte naar meer. Wat zeg ik: ik zat halverwege al met een zachte glimlach op m’n gezicht en een ontspannen rug op de vloer. Sandy nam ons mee in een heerlijke combinatie van rustige en dynamische asana’s. Ik voelde me bijna spiritueel soepel. Bijna dan.
Dus toen ik hoorde dat we in de volgende les het achtvoudige yogapad zouden verkennen, dacht ik: kom maar op! Hennep legging aan. Legergroen topje. Zitkussentje in de aanslag. Laat die krijgers en zonnegroeten maar komen.
Maar wat denk je?
We begonnen… met theorie. Over het achtvoudige pad. Acht onderdelen die samen het fundament van yoga vormen: van deugden (de yama’s) en zelfdiscipline (de niyama’s), tot houdingen, adem, concentratie en meditatie. Prima, dacht ik nog, als Sandy ze gewoon even rap opsomt, dan kunnen we daarna lekker fysiek los.
Maar nee hoor.
We doken meteen in de eerste yama: Ahimsa. Geweldloosheid. Ik dacht: appeltje-eitje. Ik sla niemand. Ik schop geen katten. Ik zeg meestal ‘alsjeblieft’ tegen mensen die me snijden in het verkeer. Dus: check. Volgende graag.
Maar Sandy trapte – geweldloos weliswaar – mijn open deur toch een beetje in. Want geweldloosheid blijkt ook te gaan over taalgebruik, eten (hallo vlees... en vis?) én de manier waarop je over jezelf denkt.
En toen werd het stil. In mijn hoofd. Een klein beetje confronterend stil.
NamastEva
-xoxo-
